Wat is NulpuntEnergie? korte uitleg:

De Quantum Mechanica beschouwt deeltjes niet als kleine bolletjes, maar meer als golven van waarschijnlijkheid. Een belangrijke troef van de QM is dan ook Heisenberg’s onzekerheids principe: Dat wil zeggen dat je per definitie niet tegelijkertijd zowel de plaats als de snelheid van een deeltje kan weten.
Het onzekerheids principe heeft verregaande gevolgen: Zou je de snelheid van een deeltje exact weten, dan zou dat deeltje overal tegelijk moeten zijn. Maar zou je z’n plaats exact bepalen, dan moet z’n snelheid, oftewel z’n energie(!), van nul tot oneindig zijn..!

Omdat oneindige energie in de praktijk onmogelijk lijkt, nam men eerst aan dat dit alleen maar een theoretisch ‘schoonheids foutje’ van het onzekerheids principe was, wat verder goede dienst deed in het quantum onderzoek. Alle “oneindigheden” woren danook zorgvuldig weggefilterd uit berekeningen in de QM. Maar hoe ‘dieper’ ze gaan, hoe vaker juist dit soort rare verschijnselen optreden; deeltjes kunnen op verschillende plekken tegelijk zijn, en zelfs bij 0 Kelvin is er nog altijd energie over…Er bestaat lettrelijk overal een soort minimaal energie-potentiaal. Dit is belangrijk. Volgens de beroemde wet van Einstein (E=mc2) doet deze energie deeltjes ontstaan.
Einsteins wet geeft aan in welke verhouding energie en massa gelijk zijn aan elkaar:
E=mc2; Energie is massa (m) maal de lichtsnelheid (c) in het kwadraat. De lichtsnelheid is 300.000 km per seconde. Dus, een hoeveelheid massa, maal 300.000 maal 300.000, is de hoeveelheid energie die daar tegenover staat. Oftewel, een heel klein beetje massa is gelijk aan een heeeele hoop energie (voila; de atoombom!). Maar het werkt ook andersom; een enorme hoeveelheid energie staat gelijk aan een heel klein beetje massa..!

Een energie potentiaal is niets anders dan + en -, en wanneer het potentiaal groot genoeg is, is dat dus hetzelfde als een positief en een negatief deeltje, oftewel een deeltje en een anti-deeltje.
Dit betekent dus dat er overal en ten alle tijden deeltjes en hun anti-deeltjes verschijnen uit het niets (of liever gezegd; uit het Zero Point Energy field), om vervolgens elkaar meteen weer op te slokken, zoals deeltjes en anti-deeltjes met elkaar neigen te doen.

Het helemaal verklaren konden ‘ze’ niet, dus ging het danmaar bij dit soort gevallen over ‘virtuele deeltjes’. Maar dan wel met echte invloed…!(bijv. Casimir effect ) Tegenwoordig wordt het steeds meer als reeele (maar onaantastbare) energie gezien.

bron Johannes Hogebrink