Tom Bearden

Vandaag enkele gedachten over gedachten van Tom Bearden.

Tom Bearden stelt dat wetenschappers niet goed na-/doordenken.

Immers: het is duidelijk dat de modellen niet kloppen; maar wie doet daar wat aan?

Hieronder breng ik wat gedachten samen om uit te leggen waarom/waardoor dat zo is.

Het is duidelijk dat het wetenschappelijk model wat we momenteel gebruiken tekortschiet.

Dat is de boodschap van Tom Bearden (en ook de conclusie van mijn werk).

Het standaard model beschrijft objecten/materie/kwantiteiten/inertie; geen kwaliteiten/beleving/bewustzijn/vrije-keuze.

Kortom: we hebben niets aan dat gangbare model om onze beleving van onze beleving te begrijpen/beschrijven.

 

De tekortkoming ligt erin dat het model van de wetenschap een taalmodel is.

Een Object in de wetenschap is een (men)Taalobject; g‚‚n werkelijk object.

Elke ‘model’/’object’ bestaat uitsluitend op papier, als meting/notitie.

De wetenschap als geheel, als model, is een fictie (mentale constructie).

 

We moeten wetenschap niet met het model van de wetenschap verwarren.

Wetenschap is een werkwijze/proces; een verkenning van het onbekende.

Het model van de wetenschap is een constructie, een uitkomst; een keutel.

Net als onze keutels zijn modellen slechts het product van een belevingsproces.

 

Het is nodig om het ontstaan van Objectieve Objecten (‘beschrijvingen’) te begrijpen.

Ze zijn altijd het gevolg van subjectieve betrokkenheid (beleving).

Zolang die be-leving van beleving niet wordt begrepen, is
de beschrijving betekenisloos.

Maar leven gaat nooit om, uit van, beschrijving/modellen/boeken/bijbels-wetten; het omgekeerde is het geval.

 

Veel mensen, wetenschappers, spannen het paard achter de wagen.

Ze verwarren de keutel met het paard.

Ze denken zelfs in termen van objecten; en vergeten dat ze zelf subject zijn.

Ze ‘spelen god’, en zijn daarin totaal onverantwoordelijk omdat/doordat ze zichzelf buiten de werkelijkheid senten.

 

De wetenschap staat in deze nog in de kinderschoenen.

Nou ja; met de groeispurt va de laatste jaren kwam de wetenschap al verder.

De wetenschap staat nu in de pubertijd (‘met de luiers nog steeds vol’).

Het is hoog tijd dat de wetenschap(per) volwassen word.

 

Wetenscheppen is altijd het begin: het bekend worden met het onbekende.

Wetenschoppen is dan de vervolgstap: inzien dat wat we zien ongefundeerd is.

Wetenschipperen volgt daarna: het onderhandelen tussen begrip en onbegrip.

Wetenschappen is slechts het resultaat: rekken vol boeken met (‘magische’) formules.

 

Elke objective beschrijving is echter een formulering van onze subjectieve be-leving.

Wetenschap doet alsof magie  niet bestaat; (typerend is daarin de rol van (magician) James Randi).

Het gaat daarbij om quasi-wetenschappers; wetenschappelijke fundamentalisten.

Net als geloofsfundamentalisten stellen ze dat all‚‚n wat te boek staat ‘waar is’.

 

Echter, waarHeid is altijd, slechts, alleen maar, uitsluitend, waarNeming.

We vergelijken daarin ons wereldbeeld met ons lichaamsbeeld.

Het wereldbeeld is een projectie van de huidsensoren op onze Cortex.

Onze lichaamsbeleving is een perceptie van propriocepsis in ons Cerebellum.

 

Tussen Cortex en Cerebellum ligt de pijnappelklier.

Die ligt ingebed in het geheugenveld (van ons hele lichaam).

Daarin kunnen we waarNemingen van het heden vergelijken met die van het ver(l)leden.

Het is de spil van de be(-)leving van Vrije Keuze; en de opbouw van reflexen.

 

Vrije Keuze is de essentie, het gegeven, van leven.

Dode materie (zoals de wetenschap bestudeert) heeft g‚‚n Vrije Keuze.

Levende wezens (elk levend wezen) heeft Vrije Keuze.

Vrije Keuze is de "Kwintessens" van de Alchimisten.

 

Wetenschap is ontstaan uit de Magie, Alchemie, Astrologie, Symboliek.

 

Magie bestudeert hoe onze wil onze be(-)leving bepaalt.

Alchemie legt uit hoe dat doorwerkt in ons lichaam.

Astrologie verklaart de tijdafstemming van lichaams-/belevingsprocessen.

Symboliek (schrift) maakt symbolen om het gevonden inzicht te formuleren.

 

Magie, van het Sanskriet woord "Magd", is symbool voor ons scheppend vermogen.

Voor het leren van magie was er van oudsher een 4×7 jaren training.

Het ging om kennen van kruiden, beleven van muziek, kennen van boeken en het kunnen genezen.

Magie is het functioneren van schepper in de schepping; magie werkt uitsluitend vanuit de benadering van de genezer.

 

Immers, als je het universum wil veranderen tegen de natuurwetten in, dan beschadig je jezelf.

Zelfs als je mensen behandelt als objecten, en hun ‘ wil breekt’, dan ontdek je naderhand dat je tegen kosmische wetten (van leven) in ging (zielschade).

Als je dat beseft, dan is je lichaam je instrument/teken/signaal of je schepping strookt met het universum (gezondheid).

Begrijp je magie, je scheppend vermogen, dan handel je conform het universele scheppingsproces/principe; je bent god; dus paus, op Aarde.

 

De klassieke wetenschap ontkent dat scheppend vermogen.

De klassieke wetenschap ontstond in verzet tegen de Romeinse kerk.

De Romeinse kerk was de opvolger van de Romeinse legioenen (bankiers).

De Romeinse bankiers/legioenen/kerk waren slavenhouders; die vrije wil ontkennen.

 

Het helpt om die historie te (onder-/her-)kennen.

Bankiers gebruiken symboolmagie om het bijgeloof in ‘eigendom’ in stand te houden.

Echter: de Aarde is van niemand; de Aarde bestond al voordat de mensheid hier kwam.

En: de Aarde voedt alle vormen van leven; in/uit overvloed, gratis.

 

Klassieke wetenschap is deel van een geloofssysteem; een systematisch bijgeloof.

Het bijgeloof van objectiviteit is gefundeerd op het geloof in dode materie (inertie).

De objectieve observator is in feite ‘de slaven(boek)houder van de werkelijkheid’./div>